Trudno powiedzieć, by owa idea w rzeczywistości nie istniała; rzesze drobnego rycerstwa, a także tłumy plebejskie, przejęte fanatyzmem religijnym, umiejętnie podsycanym przez duchowieństwo katolickie, kierowały się ku Palestynie rzeczywiście z myślą o jej wyzwoleniu od „niewiernych”, z myślą o pozyskaniu zbawienia. Jednakże nie tylko. Zubożali rycerze, drobni wasale, którzy nie mogli spodziewać się wyższej pozycji i Większych dóbr w rodzinnych stronach, liczyli też na to, że udział w wyprawach przyniesie im zyski materialne. Na polepszenie bytu liczyły też rzesze chłopstwa, które wziięło udział w krucjatach, zwłaszcza w pierwszej (1096—1099).