Zadaniem wychowania jest więc stopniowe przekształcenie niezbędnych we wczesnym okresie ontogenezy zewnętrznych barier w bariery wewnętrzne, doprowadzenie do tego, aby dziecko było jak najwcześniej samodzielne i zdolne do odpowiedniego rozeznania moralnych labiryntów społeczeństwa. O procesie interioryzacji, w wyniku której kontrola zewnętrzna przechodzi w samokontrolę, mówiliśmy już. Drugi aspekt, który uważamy za ważny, to typ osobowości dziecka. Eysenck w swym systemie typologicznym wyróżnił osobowość introwertyczną i ekstrawertyczną. Człowiek ekstrawertyczny jest „społeczny, lubi towarzystwo, potrzebuje ludzi, z którymi mógłby rozmawiać, nie lubi sam ani czytać, ani się uczyć.
