Dziecko z wrodzonymi skłonnościami ekstrawertycznymi potrzebuje postawy ograniczającej, a dziecko o tendencjach introwertycznych — postawy pobłażliwej. Na podstawie tego, co stwierdziliśmy powyżej, jest to naturalne, bo przecież dziecko ekstrawertyczne tylko poprzez introwersję (a więc bariery wychowawcze i kontrolę) może się zbliżyć do środka wymiaru, dziecko introwertyczne zaś można skierować w stronę ekstrawersji tylko za pomocą pobłażliwości, zachęcania do większej samodzielności itp.Hipotezę tę potwierdzają także badania Graya (1968, 1971, 1972), według którego różnica pomiędzy dwoma typami osobowości polega na tym, że typ ekstrawertyczny jest wrażliwy na nagrody, a introwertyczny — na kary.
