Adler sądzi, że w sposób uprawniony o wartościach można mówić jedynie jako o obserwowalnych zachowaniach i działaniach, a między wartością i działaniem stawia znak równości. Stwierdza, że kulturę i osobowość można opisać z powodzeniem w kategoriach zachowań, bez odwoływania się do zbędnego i wprowadzającego tylko zamieszanie pojęcia wartości. Catton uważa, że twierdzenie Adlera dotyczące typu (C) jest bezpodstawne, jeśli jesteśmy skłonni przyjąć ogólne stanowisko, że preferencyjne zachowanie, zarówno symboliczne, jak i niesymboliczne, może być obserwowane, zapisywane i uogólniane. Możra więc zauważyć, że stopniowo neopozytywiści amerykańscy rezygnują z coraz większej ilości rygorystycznych założeń metodologicznych.