W miarę możliwości najpierw myśli, a dopiero potem mówi, w stosunku do impulsów chwili odnosi się nieufnie. Nie lubi emocji, zdarzenia życia codziennego traktuje poważnie i lubi wokół siebie porządek. Ściśle nadzoruje swoje uczucia, rzadko jest agresywny i niełatwo traci głowę. Można na nim polegać, choć jest raczej pesymistą i przywiązuje wielką wagę do reguł moralnych” (Eysenck i Rachmann, 1965). Eysenck opisuje te dwa typy w ten sposób, że posuwając się od środka do zewnątrz, coraz intensywniej uwidacznia cechy charakterystyczne dla danej osobowości. Jednocześnie określa pewien wymiar stabilizacji emocjonalnej.