Inny zgoła cel, jednoznacznie określony, przyświecał w przedsięwzięciu zbrojnych wypraw do Palestyny papiestwu i feudałom zachodnioeuropejskim. Papiestwo, wykorzystując zarówno ostateczny fakt zajęcia Lewantu przez Turków seldżuckich, jak i wcześniejsze apele cesarskiego dworu bizantyjskiego o pomoc zbrojną zachodniej Europy przed muzułmańskim zalewem wschodnich prowincji cesarstwa, pragnęło wykorzystać sytuację dla rozciągnięcia swych wpływów na wschodnie wybrzeża basenu Morza Śródziemnego i w ogóle na Wschód, dla oderwania tych terenów od wschodniego Kościoła chrześcijańskiego. Królowie i książęta zachodnioeuropejscy liczyli z kolei na zdobycie bogatych obszarów Lewantu i tym sposobem umocnienie swych pozycji politycznych w Europie.
