Dzieje wypraw krzyżowych to także nader ważki rozdział w historii średniowiecznej architektury obronnej. Uczestnicy krucjat, stale zagrożeni, musieli podjąć dzieło budowy urządzeń fortyfikacyjnych. Ich siły liczebne, w porównaniu z liczebnością otaczającego zewsząd wroga, były niewielkie, w niektórych zaś okresach i okolicznościach wręcz znikome. Tylko obwarowanie się licznymi zamkami i twierdzami mogło dać nadzieję przetrwania. Warownie pozwalały też na kontrolę zajętych terenów i szlaków komunikacyjnych, a także na utrzymanie w posłuszeństwie i pod- dańczej zależności stałych mieszkańców Lewantu. Trzeba bowiem dodać, że europejscy feudałowie przenieśli na zdobyte tereny system feudalny, urządzając się w zakładanych księstwach i hrabstwach według europejskiego modelu społecznego i gospodarczego.
