Z sytuacji międzyludzkich wywołujących agresywny sposób bycia Toch (1972) wyróżnia strategię „kompensowania własnego obrazu”. Nie wolno nam jednak zapominać o przestrodze Silvennana (1963): w subkulturach, w których agresja jest „zachowaniem normatywnym”, postawie destruktywnej nie towarzyszą zakłócenia samooceny. Co może zrobić pedagog z dzieckiem agresywnym lub lękliwym? Czy w ogóle do zadań nauczyciela czy nauczycielki należy stawianie diagnozy i stosowanie terapii? Oczywiście, w sensie medycznym w żadnym przypadku nie, ale obowiązki pedagogów daleko wykraczają poza proste przekazywanie materiału nauczania. Pedagog, ze względu na rolę, którą spełnia w stosunku do swoich uczniów, chcąc czy nie chcąc, jest dla dziecka osobą ważną, a nauczanie jest nie tylko procesem dydaktycznym, lecz także sytuacją psychologiczną.
