Poznanie było ujmowane jako środek adaptacji człowieka do środowiska. Rozpoczyna się ono, gdy organizm doświadcza napięcia czy braku równowagi i prowadzi do redukcji napięcia. Może być ujmowane wyłącznie w ramach relacji organizm – środowisko; poza tą relacją jest pozbawione sensu – dotyczy to zarówno „świadomości”, jak i tzw. „istoty rzeczy”. Zjawiska istnieją tylko dla tych organizmów, które odpowiadają na dane bodźce. Obiektywność przysługuje sposobom odpowiadania na bodźce, które to sposoby mogą być potwierdzone przez innych. Lundberg wyznaje – pisze J. Szacki – radykalny operacjonizm metodologiczny: uczonego nie interesuje to, czym „rzeczywiście” jest badany przez niego przedmiot; jest on dla niego tym, czym jawi się w odpowiedzi na nasze operacje badawcze” (1981: 778).