Najpotężniejszą twierdzą w całym warownym budownictwie Zakonu i jedną z najdoskonalszych warowni doby gotyku w ogóle był zamek-rezydencja wielkich mistrzów w Malborku. Położony nad Nogatem kompleks wielu zabudowań, zgrupowanych w zespoły o regularnych planach czworoboków, składa się — pomijając kościół oraz liczne obiekty mieszkalne i gospodarcze — z Zamku Wysokiego, wzniesionego w latach 1276—1280 (później częściowo przebudowanego i rozbudowanego), sąsiadującego z nim od północy Zamku Średniego (pierwotnie będącego przed- zamczem), zbudowanego pod koniec XIII i w XIV w., oraz przylegającego do tegoż z kolei, od północy, Zamku Niskiego (po 1309 r.). Zamek Wysoki otoczony został oddzielnym murem obronnym. Średni — którego skrzydła łączyły się z narożnikami Zamku Wysokiego od strony północnej, lecz dziedziniec oddzielony był od niego głęboką fosą — również otoczyły mury obronne, a ponadto fosa.