Przy okazji pewnego eksperymentu Lewin (1958) stwierdził, że dziecko wychowujące się w atmosferze ciepłej pobłażliwej o wiele częściej bawi się „dorosłą” lalką lub wybiera w trakcie zabawy rolę dorosłego niż dziecko, które wychowuje się w atmosferze innego typu. Obserwacja ta jest niezwykle ważna, bo jeżeli założymy, że odgrywanie ról podczas zabawy jest naturalnym wyrazem tendencji do identyfikacji z dorosłymi, dowodzi to, że najintensywniejszą tendencję do identyfikacji z modelami dorosłych zapewnia ciepła pobłażliwa postawa rodzicielska.