Przemienny nurt niezamierzonych zdarzeń toczy się bez końca ku wieczności” (1985a: 75).Równocześnie Weber nie chce dopuścić do tego, aby taka wizja świata prowadziła uczonego do irracjonalizmu i skrajnego relatywizmu. Toteż drugim biegunem myśli Webera jest ideał obiektywności wiedzy, jednakowo dostępnej dla wszystkich. Cała twórczość Webera jest próbą rozwiązania „antynomii między wizją świata społecznego podzielonego bez reszty między przeciwstawne sobie ideały a wyobrażeniem nauki, która – należąc do tego świata – ma przecież pozostać wolna od składających się na te ideały sądów wartościujących i dostarczać wszystkim jednakowo spolegliwej wiedzy” (Szacki 1981: 520). Podkreśla on, że pozostanie po wsze czasy nieusuwalną różnicą czy argumentacja apeluje do naszych u- czuć, fascynacji celami praktycznymi, formami i treściami kultury, do naszego sumienia czy też do możliwości i potrzeb myślowego uporządkowania rzeczywistości empirycznej jako prawdy doświadczalnej.