Zajmowaliśmy się dzieckiem lękliwym, wspominaliśmy, iż oznaką takiej osobowości jest przeciągająca się w czasie, bardzo silna motywacja przynależności oraz zakłócenie samooceny. Tego, jak silny jest związek pomiędzy agresją i lękliwością, najlepiej dowodzi fakt, iż te same cechy osobowości są charakterystyczne także dla dziecka agresywnego. Beller (1962) zwrócił po raz pierwszy uwagę na to, że pomiędzy agresją destruktywną, wybuchową, a stopniem przynależności obowiązuje korelacja pozytywna. Od tego czasu wiele badań wykazało (French — 1964, Sanner — 1964), że korelacja ta przede wszystkim pojawia się w związku z „poszukiwaniem” uwagi, komponentem motywu przynależności.