Na koniec zwrócimy jeszcze uwagę na aspekt, który przewija się. Otóż to, że mówiliśmy o dziecku agresywnym i lękliwym, nie oznacza wcale, iż dziecko zdrowe nigdy się nie boi i nigdy nie jest agresywne. Na przykład Butcher (1965) podzielił ósmoklasistów — według opinii ich kolegów oraz wychowawcy klasy — na następujące grupy: bardzo agresywni, przeciętnie agresywni oraz nie przejawiający żadnej agresji. Po dwóch eksperymentach psychologicznych, które nastąpiły po tym rozróżnieniu, stwierdził, że dzieci o najzdrowszej osobowości należą do grupy środkowej. Badania Lichta (1967) wykazały natomiast, że średni stopień agresji u dzieci zdrowych wywodzi się stąd, iż tego typu dziecko nie boi się odpowiadać agresją, jeśli zostanie do niej sprowokowane.