Pisząc o dziecku lękliwym, wspominaliśmy już o takim wzorze zachowania wychowawczego. Na niechęć rodziców (która przejawia się ciężkimi karami fizycznymi, minimalizacją kontaktów z dzieckiem, odtrąceniem potrzeby zależności itp.) dziecko reaguje tendencją do agresywności, ale nie ma żadnej możliwości otwartej manifestacji. Ograniczający aspekt tej postawy sprowadza się zazwyczaj do tego, że zimny i niechętny stosunek rodziców jest ukrywany, podczas gdy życie dziecka wciskają oni w nieznośne ograniczenia, karząc bardzo surowo za każdą, najmniejszą bodaj, próbę wyzwolenia i podkreślając przy tym, jak bardzo kochają swoje dziecko, gotując dla niego, karmiąc je, pracując dla niego i poświęcając mu najpiękniejsze lata swojego życia.