W pierwszej znalazły się dzieci surowo karane, w drugiej — lżej karane, a w trzeciej — dzieci karane tylko w nikłym stopniu lub wcale. Badacze rejestrowali przejawy agresywności występujące w trakcie swobodnej zabawy. Stwierdzono, że dzieci karane łagodnie przejawiały najwięcej, a dzieci karane surowo — najmniej agresji. Spróbujmy pokrótce przeanalizować reakcje trzech grup. Lekka kara po przejawie agresywności wystarczy, aby dziecko sfrustrować, a wiąc by obudzić nowy gniew i nową chęć agresji, lecz nie wystarczy do zahamowania otwartego manifestowania tej tendencji. Łagodne karanie agresji staje się więc źródłem nowej agresji.
