Dyskusja neopozytywistów z odmiennymi poglądami zaprzecza też elementarnym zasadom naukowej pracy; nie są to pogłębione studia potępianych doktryn, lecz ośmieszanie pojedynczych wybranych zdań. „Można się o tym przekonać – pisze Kołakowski – czytając pisma Chwistka, Reichenbacha, Carnapa, Ayera i innych” (ibid.: 220). To samo dotyczy, jak wspomniano wyżej, stylu dyskusji neopozytywistów z tzw. socjologią rozumiejącą.W kręgu Koła Wiedeńskiego propagatorem neopozytywizmu w socjologii był Otto Neurath (1B82-1945). Jego praca „Empirische Soziologie. Der wissenschaftliche Gehalt der Geschichte und National- flkonomie” (1931) ukazuje socjologiczne implikacje neopozytywizmu w jego formie traktowanej dosłownie, niejako klasycznej a więc najbardziej skrajnej. Ola Neuratha jedyną prawdziwą wiedzą jest fizyka i dlatego nazywa swój pogląd fizykalizmem.
