Okna-galerie przyjmowały najczęściej ustalony rytm: najniżej (choć na znacznej wysokości) sytuowano po jednym otworze okiennym z każdej strony (by w przypadku szturmu nie mogło dostawać się przez nie wielu przeciwników naraz), w następnej kondygnacji — biforia, czyli podwójne otwory, przedzielone kolumienką, dalej — triforia, wreszcie galeryjki z czterema prześwitami. Górą mur kampanili wieńczył krenelaż. Do najstarszych romańskich kampanili obronnych we Włoszech należą m. in. dzwonnice przy katedrach: w Lukce (z 1060 r.), Trani (po 1098 r.), Parmie (po 1117 r.), Anagni niedaleko Rzymu (z XII w.) i przy bazylice w Murano (z XII—XIII w.).
