Krzyżacy szybko z obrońców mazowiecko-pruskiego pogranicza stali się najgroźniejszymi w historii wrogami Polski i Litwy. Zająwszy znaczne połacie północnych obszarów Polski, poczęli się na nich umacniać, wznosząc m. in. warowne ceglane zamki. Powstało ich w XIII—XV w. tak wiele, że o wszystkich mówić tu nie sposób. Dla przykładu wymienić można zamki w takich miejscowościach, jak Kętrzyn, Ostróda, Szestno, Barciany, Bezławki, Działdowo, Brodnica, Przezmark, Pokrzywno, Rogoźno, Swiecie, Sztum, Gniew, Kowalewo Pomorskie, Golub-Dobrzyń, Bobrowniki, Nowy Jasieniec, Bierzgłowo czy Papowo Biskupie. Budowane z reguły na obszarze równinnym, w sąsiedztwie rzek lub jezior, wykorzystywały warunki terenowe jako naturalne elementy fortyfikacyjne.