Tylko takie aspekty nieskończenie różnorodnych pojedynczych zjawisk są godne poznania, którym przypisujemy ogólne znaczenie kulturowe – one mogą stanowić przedmiot wyjaśniania przyczynowego. Skupiamy uwagę na tych przyczynach, którym możemy przyporządkować „istotne” składniki jakiegoś zdarzenia. Problem przy- czynowości jakiegoś zjawiska nie jest pytaniem o prawa, lecz o konkretne związki przyczynowe. Wiedza Homologiczna, poznanie ogólne ułatwiają jednak przyczynowe przyporządkowanie znaczących kulturowo w swej indywidualności części składowych zjawisk ich kon- i kretnym przyczynom. Konkludując Weber stwierdza „… iż „obiektywne” ujęcie procesów kulturowych w tym sensie, że idealnym celem pracy naukowej miałaby być redukcja empirii do „praw, jest pozbawiona sensu” (ibid.: 72).