4 listopada, 2024

Istotę przejawianej wobec dziecka postawy wychowawczej można sformułować następująco: zakazy niepożądanego zacho­wania oraz popieranie zachowań uważanych za słuszne są szczególnie ważne we wczesnym okresie życia dziecka, lecz przynoszą rezultaty jedynie wtedy, gdy wychowawca sam także stosuje takie formy zachowania, które nagradza u dziecka, i nig­dy nie robi niczego, za co ukarałby dziecko. W ten sposób dziecko identyfikuje się z wychowawcą i wprawdzie przyswoi sobie zachowania modelu obserwacyjnego, nie będzie ich jed­nak praktykowało, jeżeli nie pozostaną w harmonii z systemem norm. z którym się identyfikuje.

Dodaj komentarz