Następnie w Czechach, przebywał żydowski kupiec z dalekiej Hiszpanii — Ibrahim ibn Jakub. Ciekawy nie tylko towarów, ale i otaczającego go świata, ludzi, ich obyczajów, kupiec ów skrzętnie spisywał swoje wrażenia z dalekich podróży. Jemu to zawdzięczamy najstarszy opis naszego kraju, żywą, literacką narrację, nie zaś oschły, skrótowy dokument. Oto co Ibrahim ibn Jakub pisze o ówczesnym polskim budownictwie obronnym: „Słowianie tak budują część swoich grodów. Udają się na łąki obfitujące w wodę i zarośla, poczem kreślą linię kolistą lub czworoboczną w miarę tego, jaki chcą mieć kształt grodu i obszar jego powierzchni, kopią dookoła rów i piętrzą wykopaną ziemię, wzmocniwszy ją deskami i drewnami na podobieństwo szańców, aż taki wał osiągnie wymiar, jakiego pragną. I odmierzają w nim bramę, z której strony pragną ją mieć, a chodzi się do niej po moście z drewna”.
