Cechy charaktrystyczne wychowawcy przebijają przez stosowaną przez niego postawę wychowawczą i dlatego tego typu sztuczne próby bardzo rzadko prowadzą do pomyślnych wyników. Przypomnijmy sobie stwierdzenie z poprzedniego działu: wychowanie jedynie wtedy przynosi rezultaty, kiedy dziecko naśladuje nie tylko zachowanie modelu w sytuacjach wychowawczych, lecz także takie formy zachowania, które obserwuje w trakcie interakcji modelu z innymi osobami (dziećmi lub dorosłymi).Postawa wychowawcza nie istnieje więc samodzielnie. Nie ma sensu i nie jest możliwe przez dłuższy okres odgrywanie przed dziećmi fałszywej roli.