Behawioryzm, jako kierunek psychologii, zaczął kształtować się jeszcze przed sformułowaniem neopozytywistycznych założeń Koła Wiedeńskiego. Praca J.W. Watsóna „Psychology as the behaviorist views it” ukazała się w 1913 r. („Psychological Review” vol. 20). W tym okresie część psychologów odrzucała strukturalistyczne koncepcje dotychczasowej psychologii i chciała upodobnić ją do nauk przyrodniczych. Wyrażało się to w niechęci do metody introspekcji – przedmiot psychologii miał być dostępny metodom analogicznym do metod nauk przyrodniczych. Zastosowanie tych metod miało pozwolić na formułowanie twierdzeń podległych intersubiektywnej kontroli. Początkowo „… opór behawioryzmu przeciwko dawnej psychologii introspekcyjnej to głównie opór przeciwko jej metodzie – introspekcji, a nie przedmiotowi – świadomości” .