Ch. Morris w swoich rozważaniach aksjologicznych nawiązuje do behawioryzmu społecznego G.H. Meada (1863-1931). Nie był to beha- wioryzm skrajny, gdyż Mead bronił pojęcia świadomości jako pojęcia niezbędnego w nauce o ludzkim zachowaniu; chciał go utrzymać nie rezygnując z rygorów naukowości w przyrodniczym znaczeniu. Punktem wyjścia koncepcji Meada były następujące założenia: 1) odrzucenie możliwości przypisania wyizolowanym jednostkom jakichkolwiek jakości psychicznych; psychika nie istnieje poza procesem komunikowania; stosunek społeczny jest „pierwotny wobec form świadomości; 2) negacja 'istnienia świadomości jako swoistej substancji , lecz przyjmowanie jej;istnienia jako funkcji organizmu; 3) uwzględnienie w relacji między człowiekiem a środowiskiem aktywności Samego podmiotu; 4) wizja życia społecznego i nauki jako nieustannego procesu stawania się .